Vatican Analog’s recent night with fine guitar magic by Cam Deas, Jack Allett and Bas Verbeek has been reviewed on two different sites: one in Dutch (3voor12 Tilburg) and one in English (Westerlingen). Read them below (spiced up with some nice photos by Herman Stehouwer).
“Liefhebbers van ongebruikelijke en intieme geluidssculpturen konden afgelopen zaterdag hun hart ophalen bij een door Vatican Analog in het Zwijssenpand georganiseerde avond, waarin het respectievelijk zes- en twaalfsnarige gitaarwerk van de Engelsmannen Jack Allett en Cam Deas centraal stond, voorafgegaan door een korte, duistere performance van Bas Verbeek.
Bas Verbeek
BAS VERBEEK
In een ruimte die enkel verlicht wordt door een eenzaam flakkerend waxinelichtje, opent een geknielde en diep over zijn instrument gebogen Bas Verbeek de avond met enkele zeer zachte, donkere gitaartonen, die hij met enige elektronische vervorming door de zaal laat ruisen. Langzaam zwellen deze verder aan, terwijl Verbeek er ondanks zijn wat ongemakkelijk ogende positie in slaagt een microfoon naderbij te brengen en daarin enige lage, wederom direct digitaal gemanipuleerde keelklanken uit te stoten, die steeds luider worden, tot de performance uitmondt in een onversterkte schreeuw. Een sfeervol begin van de avond.
CAM DEAS
In het daaropvolgende optreden van Cam Deas zit zowel materieel als spiritueel gesproken heel wat meer licht, zij het dat ook hij de luisteraar aanvankelijk behoorlijk op de proef stelt met een reeks ongebruikelijke, vaak staccato klanken, al dan niet met behulp van attributen als vingerpin en strijkstok aan zijn twaalfsnarig instrument ontlokt. Langzaam maar zeker komt er echter meer melodie in zijn spel, dat uiteindelijk uitgroeit tot een lyrische, impressionistische geluidswaterval (inclusief gratis sneeuwbui als gezien door het raam op de achtergrond), waarna hij dit eerste stuk afsluit met een felle climax, gevolgd door een kalme terugkeer naar een melodisch fragment waarop hij daarvoor gebouwd heeft. Na deze ‘tour de force’ speelt hij nog een aanzienlijk korter en eenvoudiger opgebouwd stuk ter afronding van zijn betoverende set.
Cam Deas
JACK ALLETT
Met zijn zes snaren tellende gitaar, waarop hij melodieuze instrumentaaltjes van afzienbare duur uitvoert, begeeft Jack Allett zich weliswaar in iets gebruikelijker, maar daardoor niet minder hypnotiserend vaarwater dan zijn landgenoot. Schijnbaar moeiteloos smeedt hij op country en folk geënt gitaargepluk met minimalistische, repeterende figuren samen tot heel natuurlijk klinkende, gemakkelijk in het gehoor liggende edoch terzelfder tijd bedwelmende liederen. Na afloop van zijn voorbijvliegende ‘reguliere’ set waagt hij zich op verzoek van kompaan Cameron Deas nog aan een blues van de hand van één van hun beider grote voorbeelden, het excentrieke en eclectische Amerikaanse gitaarfenomeen John Fahey, maar dan is de koek helaas toch echt op en deze mooie en (ook met dank aan het stille, aandachtige publiek) geslaagde Vatican Analog bijeenkomst ten einde.”
Jack Allett
“As a crack addict to his drugs I return to Tilburg the following day for another night of impressive music. This time it’s Vatican Analog that try to drop our jaws in the Zwijsenpand with a few unbelievably talented musicians. Not mentioned on the flyer or anywhere else but indeed playing is Bas Verbeek. This local seems a bit odd next to the acoustic guitars of the following acts. Verbeek starts his set of at a very low volume, combined with only candle light and the low turnout the mood is set for what turns out to be a very atmospheric performance. Lush and minimal guitar tones slowly fill the room until they fade out again. At this point I can’t really grab hold of the direction Verbeek is going but just when I start to doubt his concept the layers start to thicken. No more silence, layers are arranged very carefully and the volume goes up every time something is added to the sound palette. On top of the soothing guitar Verbeek starts doing some mantra-like vocals, ever so slightly changing tone and mood. At this point the volume has grown from very quiet to indeed pretty loud. Just when parts of the room start vibrating the sound is cut off only leaving his exposed voice die out in a very emotional scream. While I still feel this wasn’t the most fitting artist in this line-up I really enjoyed the performance.
Next up is my reason for visiting this show Cam Deas, a very young lad from Shetfield, who has fully mastered the 12 string guitar. Starting of with some really harsh and unorthodox notes he seems to be testing our patience but we sure get rewarded when the more melodic pieces come in. What is there to say about something so pure, so well executed? Cam Deas knows how to translate emotions or even stories through his very soothing acoustic soundscapes. The insane technique isn’t used for bragging rights but only to create something amazingly pure. He sure leaves everybody in the room wanting more. Unfortunately I have to miss Jack Allett due to travelling by train but if he delivered anything like his recorded work this sure has been equally hypnotizing and rewarding as Cam Deas. Just before I leave this great night of intimate music I manage to buy the Cam Deas/Spoono 12” I’ve been wanting to obtain for a few months.
Over the past week I’ve given the record quite a few listens and I have to say it really manages to capture these acts the way one has to experience them. Frozen Lakes and Icy Leaves is a much better listen on the vinyl then the myspace-rip I’ve been using all that time and still is my favorite Cam Deas track by far. Spoono which is the name Jack Allett used until a short while ago brings a few less complicated tracks. One might say they sound easy when you compare them to the other side but they are just as much filled with emotion. A very good combination is presented on this 12” and if you ever get the chance to see this combination perform live, go for it.”